کد مطلب:316737 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:142
با گریه به خواب می رود
در سوم ربیع الاول سال 1421 قمری جناب آقای حاج مصطفی صراف، مؤذن امام حسین علیه السلام كه فعلا ساكن شهر قم است، از جناب آقای «ملا سعد» مداح اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام نقل كرده است: آقای ملا سعد در بین راه تهران - مشهد در قطار برایم گفت: تقریبا شش ماه است كه از عراق آمده ام، در آن جا پای چپم ورم كرد، مرا به بیمارستانی در بغداد به نام بیمارستان «مدینه الطب» بردند و در
[ صفحه 146]
آن جا بستری شدم. خانواده ام در كربلا بودند. پزشكان تشخیص دادند كه باید عمل بشوم و گفتند: كسی هم باید امضا بدهد كه اگر زیر عمل مُردم پزشك جراح مسئولیتی نداشته باشد. من قبول نكردم كه در شهر غریب آن هم به آن نحو عمل بشوم؛ از این رو به كربلا بازگشتم. در كربلا هم به پزشكی حاذق مراجعه كردم. تشخیص او هم مانند پزشك بغدادی آن بود كه باید پایم عمل جراحی بشود. اهل بیت من گفتند: به حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام متوسل بشو، من هم همان شب به حضرت عباس علیه السلام متوسل شدم و با گریه به خواب رفتم.
صبح، مادربزرگش گفت: نزد جاروكش حرم مطهر حضرت ابوالفضل علیه السلام برو، مقام و عظمت حضرت خیلی بالاتر از آن است و فقط جارو را از جاروكش بگیر و به محل ورم پایت بگذار. او هم همین كار را می كند و با عنایت حضرت ابوالفضل علیه السلام به وسیله جاروی حرم حضرت شفا پیدا می كند و فردای آن روز دیگر او درد و ورمی در پایش احساس نمی كند. [1] .
[ صفحه 149]
[ صفحه 146]
آن جا بستری شدم. خانواده ام در كربلا بودند. پزشكان تشخیص دادند كه باید عمل بشوم و گفتند: كسی هم باید امضا بدهد كه اگر زیر عمل مُردم پزشك جراح مسئولیتی نداشته باشد. من قبول نكردم كه در شهر غریب آن هم به آن نحو عمل بشوم؛ از این رو به كربلا بازگشتم. در كربلا هم به پزشكی حاذق مراجعه كردم. تشخیص او هم مانند پزشك بغدادی آن بود كه باید پایم عمل جراحی بشود. اهل بیت من گفتند: به حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام متوسل بشو، من هم همان شب به حضرت عباس علیه السلام متوسل شدم و با گریه به خواب رفتم.
صبح، مادربزرگش گفت: نزد جاروكش حرم مطهر حضرت ابوالفضل علیه السلام برو، مقام و عظمت حضرت خیلی بالاتر از آن است و فقط جارو را از جاروكش بگیر و به محل ورم پایت بگذار. او هم همین كار را می كند و با عنایت حضرت ابوالفضل علیه السلام به وسیله جاروی حرم حضرت شفا پیدا می كند و فردای آن روز دیگر او درد و ورمی در پایش احساس نمی كند. [1] .
[ صفحه 149]
[1] همان، ص 309.